Veertien jaar oud kocht ik mijn eerste boek over astronomie. De jaren die volgden bleef ik hongerig naar Mars staren wachtend op het ogenblik dat ik kon vertrekken naar die rode misschien wel bewoonbare planeet. Volgende week is het zover. Ik begin onrustig te worden hoewel ik me goed heb voorbereid op mijn tocht door de ruimte.

Tijdens mijn verblijf op Mars zal ik geregeld mijn marstoday.gif ophalen zodat ik voorbereid ben op de lage temperaturen rukwinden nevels en sneeuw. Ik heb beelden verzameld die de bodemgesteldheid van Mars weergeven en ik ontwerp een space-suit gebruik makend van tips van Asimov: "an impermeable combination of plastic and textile (dat is dezelfde samenstelling als de stof van mijn winterjas) very light and it may not impede motion, a helmet with an infrared shielding and there must be an artificial air supply and ventilation." Asimov's beschrijving in Nemesis van de sensatie die het teweeg brengt als Marlene haar suit in de ruimte uit wil trekken fascineert me.

Mijn voorstelling van de belevenissen die me te wachten staan zwalkt naar alle kanten. De data in mijn brain hebben geen lijf nodig en dus ook geen space-suit. Ik kan vertrekken in het T-shirt dat ik 's nachts draag en wakker wordend kan ik met tien passen en enkele muisklikken landen op Mars. Ik kan dwalen door mijn datalandschap en dat van mijn medereiziger, genieten van het spel van kijken en bekeken worden, de mooiste zinnen uitwisselen niet alleen in ASCII-kode maar ook met een gedigitaliseerde stem. Ik zal alle verlangens die ik in mijn geest op kan roepen kunnen bevredigen, niet gehinderd door de beperkingen in mijn lijf. Ik kan mijn eigen lot bepalen.

De afstand van de aarde tot mars op 1 april 1995 is 223.795.225 km. De temperatuur schommelt er op dat tijdstip tussen -130 en -80 graden Celsius. Het is een kortzichtige manier om naar Mars te kijken gebruikmakend van een kunstmatig systeem van symbolen. Ik begrijp die lineaire denkwijze niet. Zij meet afstand en temperatuur in exacte eenheden, terwijl in werkelijkheid elk getal aan veranderingen onderhevig is. Maten worden alleen afgerond om grip op de situatie te krijgen.
Ik grijp liever naar de flexibele struktuur van mijn geest zwervend tussen 0 en 1.

Ik ben teleurgesteld dat Robert weigert mee te gaan naar Mars. Robert beweert dat de planeten het eigendom zijn van de wetenschap, maar ik denk dat hij de uitdaging niet aandurft. Ik besef dat ik alles achter me laat nu ik me naar Mars verplaats en zoek wanhopig naar medereizigers.
Tot over enkele weken op Mars.
Clarissa