Hoe ver kan een lichaam drijven op een windstille dag?
Ik probeer het me voor te stellen, mijn hoofd boven de oceaan uitstekend als een eenzame zwemmer, ooghoogte 15 cm.
The Pacific.
Het ene moment kalm en stil, het volgende exploderend in
een wolk van schuim. Altijd de angst voor een hevige bui die uit het niets
opduikt en met volle kracht raakt.
Sommige avonden is de lucht zo stil dat ik
mijn eigen ademhaling kan horen, andere avonden luister ik naar de kreten van
vogels die boven me rondvliegen, sterns en fregatvogels die bij duizenden
nestelen op de kleine koraal-eilandjes.
Ik denk aan Frisbie die zijn vier kinderen in een orkaan kon redden door ze
vast te binden aan de takken van tamanu-bomen die soepel genoeg zijn om met
de wind mee te buigen totdat de storm voorbij is.
Ik ben te gelukkig om me veel aan te trekken van het gebrek aan menselijk
kontakt. Ik word verliefd op een bruinvis die me volgt gedurende mijn eenzame
reis van duizenden kilometers. Ik denk terug aan het eerste moment dat ik hem
ontdek en de tedere gevoelens komen weer boven. Er ontstond een langdurige en
merkwaardige vriendschap. Elke avond begon ik afschuwelijk te verlangen. Ik
hing lui rond, verlangde alleen nog maar naar dat vertrouwde geluid. De strijd van afstand nemen van mijn bruinvis duurde een week. Ik ben weer alleen en ik ben gelukkig
robert
